Twarde płyty spilśnione można przyklejać do ścian (epidian, butapren itp.). Jest to system stosunkowo prosty i szybki, pod warunkiem, że ściana stanowi równą płaszczyznę. Ponieważ płyta spilśniona jest materiałem twardym, a ściana z reguły jest nierówna, powierzchnia styku dwóch elementów (ściany i płyty) będzie dość mała i połączenie klejem okazuje się często za słabe. Sposobem pewniejszym jest przytwierdzenie płyty wkrętami lub gwoździami do uprzednio umocowanych w ścianie kołków.
Niezależnie od sposobu mocowania płytę trzeba najpierw dopasować przez przyjęcie do odpowiedniego wymiaru. W tym celu oznacza się linię przecięcia i tnie od strony prawej płyty (powierzchnia wykończona laminatem lub lakierem); aby uniknąć odprysków, używa się piłki do metalu, która ma bardzo drobne zęby.
Zobacz także: Wiercenie otworów w drewnie
Otwory w płycie służące do jej zamocowania nie mogą być przebijane, np. gwoździem. Najlepiej posłużyć się wiertarką. Ze względów estetycznych należy rozmieszczać otwory w równych odstępach (około 40 cm), gdyż wkręty lub gwoździe pozostaną widoczne.
Płyty spilśnione są dość cienkie i wiotkie. Aby nie odstawały od ściany, trzeba przymocować je na obwodzie. Krawędzie płyt i ich narożniki zabezpiecza się listewkami z tworzywa sztucznego lub twardego drewna, uprzednio zaimpregnowanego i polakierowanego. Przy gęstym rozstawie punktów zamocowania płyty można zrezygnować z listew, malując widoczną krawędź płyty na kolor zgodny z kolorem powierzchni wykończonej.
