Do okładania ścian w kuchniach i łazienkach stosuje się: płytki ceramiczne (glazura i terakota), płytki z tworzyw sztucznych (polistyren, melamina) oraz twarde płyty spilśnione z powłoką laminowaną lub lakierowaną.
Glazura — są to płytki ceramiczne ze szklistą powłoką. Najczęściej wymiary ich wynoszą 15×15 cm, a grubość około 7 mm. Produkowana jest w różnych kolorach i używana do wykładania ścian w łazienkach lub fragmentów ściany w kuchni. Płytki mocuje się do ściany za pomocą zaprawy cementowej lub cementowo-wapiennej.
Zobacz także: Sypialnia w stylu loftowym – porady i inspiracje
Terakota — są to płytki ceramiczne, matowe, o lekko tłustym połysku. Wymiary ich wynoszą 5x 5 cm (sprzedawane luzem) i 2X2 cm (sprzedawane w arkuszach). Najczęściej spotykane kolory to grafitowy, brąz, szary i kość słoniowa. Płytki terakotowe używane są najczęściej do wykładania podłóg, nadają się również do okładania ścian. Terakota jest materiałem tańszym od glazury i bardziej odpornym na uszkodzenia mechaniczne.
Płytki z polistyrenu lub melaminy w szerokiej gamie kolorów dostępne są w wymiarach 15 x15 cm, grubość ich wynosi 1,5 mm. Mocuje się je do ściany za pomocą kleju. Jest to okładzina tańsza od glazury, odznacza się jednak małą odpornością na zarysowanie.
Większe wymiary mają twarde płyty spilśnione laminowane lub lakierowane. Produkowane są one w dużej gamie kolorów i wzorów — gładkie, ryflowane, imitujące płytki glazury.
Płyty spilśnione laminowane mają dużą odporność na uszkodzenia mechaniczne i zarysowania, są jednak dość drogie. Koszt materiału rekompensuje prosta i tania robocizna. Płyty spilśnione lakierowane zewnętrznie przypominają płyty laminowane i są od nich tańsze, ale mniej trwałe.
