Otwory w ścianach z gruzobetonu, żużlobetonu, gazobetonu lub cegły, a więc w ścianach mniej twardych niż żwirobeton, można wywiercić wiertarką lub wykonać specjalnym wybijakiem do cegły. Średnice otworów wykonanych tym narzędziem będą trochę większe niż przy użyciu wiertarki, ponieważ w części pracującej znajduje się otwór o określonej wielkości.
Wybijakiem do cegły należy posługiwać się podobnie jak wybijakiem do betonu, pamiętając o zmianie położenia narzędzia o ćwierć obrotu przy każdym uderzeniu młotka.

Wybijak do cegły ma z boku podłużną szczelinę, przez którą wysypuje się gruz. Należy więc od czasu do czasu wyjąć go z otworu i uderzając o młotek usunąć gruz. Zatkany wybijak pracuje mniej efektywnie, a ma to miejsce szczególnie łatwo przy wykonywaniu otworu w gazobetonie (materiale bardzo miękkim, ale mało łupliwym).
Zobacz także: Wiercenie otworu w materiale o dużej twardości
Jeśli otwór wybija się w cegle dziurawce lub w cienkościennym bloku wentylacyjnym, należy bardzo ostrożnie posługiwać się młotkiem i wybijakiem. Zbyt silne uderzenie może spowodować niszczenie ścianki, a wtedy osadzenie kołka będzie niemożliwe.
Do murów ceglanych i gazobetonowych stosuje się kołki o większej średnicy i dłuższe, ponieważ mury wykonane z tych materiałów są niejednolite, a przy tym mur ceglany może być osłabiony przez źle wyprawione spoiny, gazobeton zaś ma małą wytrzymałość na ściskanie.